Драги почитувани пријатели!
Длабоко сум трогнат од честа да бидам поканет на 50-годишниот јубилеј на Карамановите поетски средби и да го примам ова огромно признание како поет – а тоа е уште еден доказ дека Македонија, иако мала земја, е една од најголемите Европски земји кои во денешно време ја слават поезијата и ја покажуваат нејзината важност пред целиот свет.
Би сакал да се заблагодарам на Македонскиот народ кој веќе половина век ја одржува во живот големата традиција на одржување на Карамановите поетски средби во Радовиш и на доделување на награди и признанија, како и на ширење на поезијата преку препејување на избрани поетски ракописи на македонски јазик.
Би сакал да ја пренесам мојата искрена благодарност до неколку луѓе кои меѓу другото беа вклучени во организацијата на Фестивалот:
Господинот Борче Панов – поет и уметнички координатор на Фестивалот
Проф. д-р Даниела Андоновска-Трајковска – поетеса, академска личност и препејувач на светската поезија
Советот на Меѓународниот поетски фестивал Караманови средби
Господинот Никола Миовски – директор на Центарот за култура „Ацо Караманов“
Господинот Станој Петров – директор на Општинската библиотека „Браќа Миладиновци“ во Радовиш и
Господинот Ацо Ристов – Градоначалник на Општина Радовиш.
Голема чест ми претставува да им се придружам на сите извонредни поети кои во изминатите години ја добија наградата „Ацо Караманов“: шпанскиот поет Хусто Хорхе Падрон (кој за жал не напушти пред две години), Раед Анис-Алјиши од Саудиска Арабија, Маи Ван Фан од Виетнам, Клаудија Пичино од Италија, Константин Северин од Романија и Хозе Едуардо Деграсија од Бразил.
Големите поети се од голема важност за многу, ако не и за сите народи во светот. Тоа е така затоа што во своите поетски слики тие вградуваат и манифестираат благородие и морални принципи – чесноста, но и духот на љубовта и слободата. Ацо Караманов може да се спореди со Естонскиот поет Кристијан Јак од почетокот на 19 век. Извонредниот и талентиран Ацо Караманов умрел многу млад, но и Кристијан Јак умрел на само 21 годишна возраст. И затоа што не потекнувал од угледно семејство и пишувал на свој мајчин естонски јазик, неговата поезија за прв пат е објавена дури сто години по неговата смрт.
Наша морална обврска е да го зачуваме сеќавањето за нив како траен извор на благородни аспирации кои можат да ѝ помогнат на секоја нација да го најде својот морален баланс и особено, како што е случајот со така малите народи како што се Македонија и Естонија, духовно да одолеат на предизвиците како независни и суверени, живеејќи и создавајќи на својот мајчин јазик.
А сега ќе прочитам на мојот мајчин естонски јазик, но и на англиски јазик две песни кои се застапени во наградената книга овде во Македонија на три јазици. Англискиот препев го направив во соработка со мојот стар американски пријател, поет и филозоф Харви Ли Хикс, а македонскиот препев е на Даниела Андоновска-Трајковска за што бескрајно ѝ сум благодарен.
Во првата песна „Возови. 1“ се споменува Мојсакула во Естонија – мало место на границата меѓу Естонија и Латвија од каде што мајка ми и нејзиното семејство потекнуваат.
Во втората песна, во последните стихови „Килинги-Ном“ е мало место каде моите родители и баба ми и дедо ми по татко почиваат во вечното почивалиште. Исто така, спомнати се и две Латвиски имиња на места (Рујена и Ипики), а во последнито стих се дадени некои основни зборови на естонски јазик.
Ema – мајка, päike – сонце, isa – татко, kuu – месечина, öö – ноќ, taevas – небо.
Ви благодарам за вниманието, а на крај дозволете ми да посакам само среќа и успех на идните изданија на Карамановите поетски средби!
Aitäh!
Благодарам!
Dear Esteemed Friends
I feel deeply moved by the honor of being invited to the 50th jubilee edition of Aco Karamanov International Poetry Festival and receiving this major distinction for world poets – one more proof that North Macedonia, though a small country, is one of the greatest European nations that in our days consecrates poetry and shows its importance for the whole world.
I would like to thank Macedonian nation that already for half a century has kept alive in Radovishi the great tradition of Aco Karamanov Poetry festivals, the prize and spreading world poetry through translating selections of it in Macedonian.
I would like to convey my sincere thankfulness to a number of people who above all have been involved in the organization of the Festival:
Mr Borche Panov – poet and artistic director of the Festival
Prof. Daniela Andonovska-Trajkovska – poet, academic and translator of world poetry
The Council of the International Karamanov Poetry Festival
Mr Nikola Miovski – director of the Center of Culture “Aco Karamazov”
Mr Stanoj Petrov – director of the city library “Miadinov Brothers” of Radovish
Mr Aco Ristov – the Mayor of the Municipality of Radovish
It is a great honor for me to join today those outstanding world poets who in the past years have been awarded the Aco Karamanov Prize – the Spaniard Justo Jorge Padrón (who unfortunately left us two years ago), Raed Anis Al-jishi from Saudi Arabia, Mai Van Phan from Vietnam, Claudia Piccinno from Italy, Constantin Severin from Romania and José Eduardo Degrazia, from Brazil.
Great poets have really been important for many if not all nations worldwide. It is because in their poetic images they above all have embodied and manifested noble moral principles – honesty and the spirit of love and liberty. The Estonian parallel to Aco Karamanov is Kristian Jaak Peterson, at the very start of the 19th century. The exceptionally talented Aco died very young, and also our Kristian Jaak died when he was only 21 years old. As he was of low origin and wrote in his native Estonian, his poetry was for the first time published only a hundred years after his death.
It is our great moral obligation to keep alive their memory as a permanent source of noble aspirations that can help any nation to find its moral balance and, especially in case of such small nations as Macedonia and Estonia, spiritually resist as independent and sovereign, living and creating in their own native language.
Now I will read in my native Estonian and in English two poems, that are included in my prize book published here in Macedonia in three languages. The translation in English is the fruit of collaboration with my old American friend, poet and philosopher Harvey Lee Hix, while for the Macedonian translation I am ever grateful to Daniela Andonovska-Trajkovska.
In the first poem, “Trains. 1” the place names Estonian. Mõisaküla, is a small locality at the Estonian-Latvian border, from where my mother’s family had its origin.
In the second poem, the last lines, Kilingi-Nõmme is a small locality where my parents and paternal grandparents rest in a cemetery. Also, two Latvian place names are mentioned (Rujena and Ipiki) while in the last line some basic Estonian words are used.
Ema – mother, päike – sun, isa – father, kuu – moon, öö – night, taevas – sky.
Thank you for your attention and let me wish all luck and prosperity for Aco Karamanov Poetry Festivals throughout the following years and times!
Aitäh!
Благодарам!
Преземањето содржини и фотографии од порталот RadovisNews.mk значи дека давате согласност на нaведените Услови
